ნაცვალსახელი ჰქვია ისეთ სიტყვას, რომელიც სახელების (არსებითის, ზედსართავის, რიცხვითის) ნაცვლად გამოყენება.

გამოიყოფა ნაცვალსახელთა შემდეგი ჯგუფები:

1. პირისა: მე - ჩვენ (პირველი პირი), შენ - თქვენ (მეორე პირი), ის - ისინი (მესამე პირი).

2. ჩვენებითი: ეს, ეგ, ის, ასეთი, ეგეთი, ისეთი, ამნაირი, მაგნაირი, იმნაირი, ამისთანა, მაგისთანა, იმისთანა, ამდენი, მაგდენი, იმდენი.

3. კუთვნილებითი: ჩემი - ჩვენი (პირველი პირის კუთვნილებას გამოხატავს), შენი - თქვენი (მეორე პირის კუთვნილებას გამოხატავს), მისი - მათი (მესამე პირის კუთვნილებას გამოხატავს).

4. კითხვითი: ვინ? რა? როგორი? რანაირი? რამდენი? სადაური? როდინდელი?

5. კითხვით-კუთვნილებითი: ვისი? რისი?

6. მიმართებითი: ვინც, რაც, რომელიც, როგორიც, რამდენიც, რანაირიც, ვისიც, რისიც, სადაურიც, როდინდელიც.

7. უარყოფითი: არავინ, ვერავინ, ნურავინ, არაფერი, ვერაფერი, ნურაფერი, არარა, ვერა, ნურა.

8. განუსაზღვრელობითი: ვიღაც, რაღაც, რომელიღაც, როგორიღაც, ვინმე, რამე, რომელიმე, როგორიმე, ერთი, კაცი, ზოგი, ზოგიერთი.

9. განსაზღვრებით: თვით, თვითონ, თითოეული, ყოველი, ყველა.

ნაცვალსახელმა შეიძლება დაირთოს თანდებული: მათგან, მათგანი, ჩემთან, შენთან, ჩემთვის, მისთვის, შენსავით...

ზოგიერთი ინფორმაცია ნაცვალსახელთა ბრუნებასთან დაკავშირებით:

პირველი პირის ნაცვალსახელი სახელობითში, მოთხრობითსა და მიცემითში ფორმას არ იცვლის, მე-ს სახით იქნება წარმოდგენილი. ნათესაობითშია ჩემ-. ეს „ჩემ“ გვხვდება თანდებულებთან ერთად: ჩემგან, ჩემთვის, ჩემზე...

ჩვენებითი ნაცვალსახელი ცალკე ასე იბრუნვის: ეს, ამა-ნ, ამა-ს, ამ-ის, ამ-ით, ამა-დ; არსებითთან ერთად: ეს კაც-ი, ამ კაც-მა, ამ კაც-ს, ამ კაც-ის, ამ კაც-ით, ამ კაც-ად.

კითხვითი ნაცვალსახელი. ვინ: ვინ, ვინ, ვი-ს, ვი-ს, ვისით, ვისად. რა: რა, რა-მ, რა-ს, რ-ის, რ-ით, რა-დ.

კუთვნილებითი ნაცვალსახელი. მისი ბრუნება არსებითად არ განსხვავდება თანხმოვანფუძიან ზედსართავთა ბრუნებისაგან, იქნება ის ცალკე თუ არსებითთან ერთად: ჩემ-ი მეგობარი, ჩემ-მა მეგობარმა, ჩემ-ს მეგობარს, ჩემ-ი მეგობრ-ის, ჩემ-ი მეგობრ-ით, ჩემ-ს მეგობრ-ად, ჩემ-ო მეგობარ-ო.

 

 

წასაკითხი ტექსტიდან გახაზეთ ნაცვალსახელები

 

შეასრულეთ წერითი სავარჯიშო P128/1

შეასრულეთ წერითი სავარჯიშო P128/2